آندری شوچنکو، دیگو میلیتو، کریستیانو رونالدو، کریستوف پیونتک، روملو لوکاکو و حالا آدمولا لوکمن.
| وقتی به لیست «بازیکنانی که در 20 بازی ابتدایی خود در سری آ، حداقل 12 گل یا بیشتر زده اند» نگاهی می اندازیم، نام های آشنایی جلب توجه می کنند. حضور شوا، میلیتو و رونالدو دور از ذهن نیست، و نباید از یاد ببریم لوکاکو زیر نظر آنتونیو کونته دوران درخشانی را آغاز نمود. پیونتک، مهاجم نگون‌بخت میلان هم شروعی طوفانی داشت اما به مرور محو شد. قرار گرفتن اسم آدمولا لوکمن در کنار این نفرات، به خوبی نشان می دهد که او در این مدت کوتاه چه نمایش درخشانی در پیراهن آتالانتا داشته است.
وینگر نیجریه ای در 20 بازی سری آ، 12 گل زده و 3 پاس گل ارسال کرده است، در حالی که او تمامی بازی ها را 90 دقیقه در زمین حضور نداشته و پنج بازی را از روی نیمکت آغاز نموده است. او دو گل دیگر نیز در کوپا ایتالیا و مقابل اسپتزیا به ثمر رساند تا آن ها مقابل اینتر قرار بگیرند، جایی که نتوانست مانع حذف تیمش از مسابقات شود.
از نظری آماری، لوکمن رشد عجیبی را در مقایسه با فصول گذشته اش تجربه می کند. او مجموعا در 4 فصل گذشته و 92 بازی، تنها موفق شده بود 10 گل در مسابقات لیگ های داخلی به ثمر برساند. شاید بخشی از این عملکرد چشم‌گیر، به دلیل بلوغ وینگر 25 ساله باشد اما اگر نگاهی به گذشته او داشته باشیم متوجه زوایای دیگری از این قضیه می شویم.
لوکمن در ژانویه 2017، از باشگاه چارلتون به اورتون پیوست، زمانی که رونالد کومان هلندی هدایت تافی ها را برعهده داشت. تا ژانویه فصل بعدی، او اخراج کومان را به چشم دید و بازی زیر نظر مربی موقت اورتون و سم آلردایس را تجربه کرد؛ داستانی که در نهایت به انتقال قرضی این بازیکن به لایپزیش ختم شد. 5 گل در 11 بازی، پرچمدار تیم های شرق آلمان را تحت تاثیر قرار داد اما لوکمن مجبور بود به گودیسون پارک برگردد، جایی که مارکو سیلوا، سرمربی بعدی اورتون در فصل 2018/19 انتظارش را می کشید.
لوکمن وضعیت خود در آن دوره را را این گونه توصیف می کند:
به عنوان یک بازیکن جوان، گذراندن این مراحل آسان نیست. زیرا شما هیچ وقت نمی دانید که سرمربی بعدی چه نظری در مورد شما خواهد داشت. اگر به توانایی های خود ایمان داشته باشید، پیشِ خودتان باور دارید هر مربی ای که بیاید شما را انتخاب می کند. اما در آن زمان تیم دائما مربی عوض می کرد و وضعیت پایداری نداشت. بنابراین آن ها ریسکِ بازی دادن به من را به جان نمی خریدند.
لایپزیش توانست لوکمن را به طور دائمی جذب کند اما وضعیت برای وینگر متولد انگلیس بهبود چندانی نیافت.
او نتوانست درخشش دوره اول خود را در لایپزیش تکرار کند و طی دو فصل بعدی به فولام و سپس لسترسیتی قرض داده شد. اگرچه لسترسیتی بندخرید اختیاری او را داشت، اما تصمیم گرفت از جذب او صرف نظر کند.
بعد جدایی از لستر، چند پیشنهاد از انگلیس برای فصل آینده داشتم. از خودم پرسیدم که واقعا چه چیزی از خودم در فصل آینده می خواهم. با خانواده و نزدیکانم صحبت کردم و وقتی پیشنهاد آتالانتا رسید، آن را پذیرفتیم؛ زیرا حس کردم که این انتقال بخش دیگری از راه من است و می تواند سطح بازی مرا ارتقا بدهد.
یکی از دلایل پذیرش این انتقال، وجود شخصی به نام لی کانگِرتون بود. او که اکنون با آتالانتا همکاری می کند، مدتی را در لسترسیتی به عنوان مدیر ورزشی فعالیت داشت و لوکمن را به لانه روباه ها آورده بود.
اما نباید از تاثیر جانپیرو گاسپرینی غافل شویم. او از سال 2016 هدایت تیمش را برعهده دارد، این یعنی به مدت بیش از 6.5 سال از اولین حضور او به عنوان سرمربی الهه برگامو گذشته است. جالب است بدانید دومین مربی از این نظر، استفانو پیولی است که 3 سال و 3 ماه روی نیمکت میلان دوام آورده و برای دیگر مربیان این عدد به دو سال نمی رسد. شاید لوکمن فاکتور “ثبات” را که به دنبال آن بود در برگامو می دید. علاوه بر این موضوع، گاسپرینی در رشد دادن و بازی گرفتن از مهره های هجومی تبحر بالایی دارد و از این نظر گزینه جذابی است.
ما در آتالانتا تیمی خارق العاده داریم. تیمی قدرتمند، با استعداد و تشنه پیروزی. به همین دلیل است که آینده روشنی برای آتالانتا متصور می شوم. گاسپرینی مربی خوش ذوق و سرسختی است، یک مرد قدرتمند و یک سرمربی درجه یک. او همیشه از ما می خواهد که حمله کنیم و بازی هجومی را می پسندد. آتالانتا با ساختاری مشخص حمله می کند و برای دفاع کردن هم ساختار واضحی دارد. من هم نقشی دفاعی برعهده دارم تا به تیم برای ایجاد ساختار کمک کنم، اما این نقش در حضور من در حملات هم موثر است.
اراده لوکمن برای تغییر، جا افتادن و پیشرفت به او کمک بسیاری کرده است، تا جایی که پس از ویکتور اوسیمن 16 گله، لوکمن با 12 گل زده (به طور مشترک) در رده دوم بهترین گلزنان سری آ باشد. این یک بازگشت خارق العاده برای بازیکنی به شمار می رود که برای دو فصل پیاپی قرض داده می شد و جایگاهی در باشگاه خودش نداشت. رقم پرداختی آتالانتا برای لوکمن نیز با توجه به ارقام فعلی و عملکرد او، ناچیز به نظر می رسد. تنها 15 میلیون یورو.
عملکرد لوکمن در آتالانتا به گونه ای بود که سرمربی اش گاسپرینی این گونه از او تمجید کند:
او سریع و تکنیکی است، بازیکنی که هر مربی ای با داشتن او خوشحال خواهد بود. ما فورا متوجه شدیم که چه کارهایی از او بر می آید. او از ابتدا نیز قانع کننده ظاهر شد.
اگرچه قرارگیری نام لوکمن کنار بزرگان فوتبال سری آ غافل‌گیر کننده بود، اما او باور دارد که رکورد گلزنی‌اش یک “اتفاق” نیست.
شاید برای شما غافلگیرکننده باشد، اما من از توانایی های خود باخبر هستم. خودم خوب می دانم که چه کارهایی از دستم ساخته است.
و حالا تمام سری آ لوکمن را می شناسند.
یادداشت ارسالی از حامدعباس نژاد