هنوز هیچ اتفاقی درباره پرداخت پاداش ورزشکاران زن رخ نداده است.
به گزارش ؛ چندی پیش بود که از زنان ورزشکار عنوان‌دار و مدال‌آور در بازی‌های بین‌المللی و آوردگاه‌های منتهی به سال ۱۴۰۱ با حضور جمعی از مسئولین سیاسی و ورزشی کشور اعم از رئیس‌جمهوری، وزیر ورزش و جوانان، رئیس کمیته‌های ملی المپیک و پارالمپیک به همراه اعوان و انصار تقدیر و تجلیلی صورت پذیرفت.
در این مراسم هم دغدغه‌های ورزشکاران زن توسط نمایندگانی از آن‌ها به گوش رئیس دولت کشورمان رسید و هم این که سیدحمید سجادی گزارشی کامل و تفصیلی از اتفاقات رخ داده در حوزه ورزش زنان به سمع و نظر رئیس‌جمهوری رساند. در نهایت هم جوایز و پاداش‌هایی در قالب حواله به ورزشکاران زن مدعو به جلسه تعلق گرفت.
با این حال تا به امروز که به ماه آخر سال ۱۴۰۱ رسیده‌ایم و در آستانه آغاز رویدادهای بین‌المللی معتبر و حساس نظیر بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی ۲۰۲۲ هانگ‌ژو و یا تورنمنت‌های گزینشی المپیک ۲۰۲۴ پاریس قرار داریم، هنوز هیچ‌گونه حواله‌ای از سوی نهادهای مربوطه برای ورزشکاران زن نقد نشده و در واقع خبری از اهدای پاداش به شکل واقعی نیست.
آرش فرهادیان، مدیرکل دفتر امور مشترک فدراسیون‌های ورزشی هفته گذشته در این رابطه گفت: این مسئله جزو اولویت‌های وزارت ورزش و جوانان بوده و تا قبل از پایان سال، حواله‌ها نقد شده و پاداش‌ها هم پرداخت خواهد شد. تلاش ما بر این است که مراسم تجلیل از آقایان ورزشکار مدال‌آور نیز قبل از پایان سال برگزار شود.
با این شرایط اما علی‌الحساب تنها چیزی که دست زنان ورزشکار مدال‌آور را در این شرایط بغرنج اقتصادی و این نوسانات ارزی گرفته، چند حواله بوده و تعدادی هم وعده و وعید. زنان ورزشکار کشورمان در سال گذشته نتایج به مراتب خوبی گرفته‌اند و این انتظار از سوی وزارت ورزش و جوانان و دولت وجود داشت که حمایت جدی‌تری از این ورزشکاران به‌عمل آید.
تا به لحظه نگارش و انتشار این گزارش، هیچ خبری از این که اصلاً تکلیف پرداخت پاداش‌ها و نقد کردن حواله‌ها چه شده، نیست اما شاید بد نباشد که دست‌اندرکاران و مسئولین مربوطه مخصوصاً در وزارت ورزش و جوانان؛ با قدری تفکر به این مسئله پی ببرند که علت اصلی دل‌سرد شدن و حتی جلای وطن کردن بسیاری از ستاره‌ها، همین قبیل کم‌کاری هاست.
قطعاً این مسئله به ذهن ورزشکاران عنوان‌دار زن هم خطور کرده که علی‌رغم بالا بردن پرچم ایران در محافل خارجی، هنوز تقدیری در خور از آن‌ها به عمل نیامده اما برخی از رشته‌های ورزشی حتی پس از رقم زدن سنگین‌ترین باخت در تاریخ مسابقات یا حذف از مهم‌ترین تورنمنت جهانی، پاداش‌های لاکچری و آن‌چنانی خود را در همان رختکن نقد می‌کنند.
در حالی که حضور زنان ورزشکار در رویدادهای ورزشی بین‌المللی برای کشورمان اهمیت زیادی دارد و تورنمنت‌های مهم و حساسی را هم از سال ۱۴۰۲ پیش‌رو خواهیم داشت، چنین اهمال‌کاری‌هایی فقط به ضرر ورزش کشورمان تمام خواهد شد؛ چرا که کسی از تبعات آتی ناشی از بی‌مهری با ورزشکاران باخبر نیست.