در همین جامعه فوتبال ایران از صف بندی موافقان و مخالفان کیروش اختلاف سطح مشخصه:
موافقان: جهانگیر کوثری، فردوسی پور، چراغپور…
مخالفان: خیابانی، میثاقی…!!
.
در سطح عامه فوتبالدوستانم که نظرات احساسی و تعصبی قابل اعتنا نیست چون نمک به حرومی و بی چشم و رویی شاخصه معروف رعیت ایرونیه (دلیل روانشناسی داره: چون اعتماد به نفسش کمه خودشو لایق خوبی نمیدونه درنتیجه بهرکی به نفعش کار کنه و بزرگش کنه و بهش شخصیت بده مشکوک میشه که حتمن توطئه ای در کاره و شروع میکنه جفتک زدن!!)
.
گذر زمان نظراتو تعدیل میکنه….به تدریج همین چهارتا لژیونرم ته میکشن به نتایج نوسانی جلوی حریفان درجه 2-3 آسیایی عادت میکنیم و برمیگردیم به دوران ماقبل کیروش که تو رنکینگ فیفا زیر ازبکستان بودیم و اردوهای تیم ملی کنار گاوداری برگزار میشد و بزرگترین حضور بین المللیمون استوک کعبی تو صورت فیگو بود و رسانه ها واسه مساوی گرفتن از کویت با قیچی برگردون نیکبخت تیتر حماسی میزدن!!
عوضش لیگ آزادگان و اسیران خیلی رونق داشت بازیای لنگ و کیسه همه هجومی با استیل آذین بشاش و پرگل..
فعلن رعیت ایرونی فراتر ازینو نمیتونه هضم کنه زور که نیست!!
تجربه نشون داده چهلسال بعد دوزاریا میفته که یحتمل فوتبال تاجیکستان و هنگ کنگ از ایران (!) جلو زدن واسه رسیدن به جام جهانی 64 تیمه نسل بعدی رعیت ایرونی کلیپای بازی با آرژانتین، کره، ولز، شیلی، پرتغال، اروگوئه…رو میکس میکنه با حسرت میگه ماهم بهاری داشتیم!!