ایران در جام جهانی ۲۰۱۸ با مراکش، اسپانیا و پرتغال همگروه بود و یکی از خاطره انگیزترین بازی های ایران در تاریخ جام جهانی، بازی یوزها با پرتغال بود.
به گزارش ، جام جهانی همیشه جذابیت خاص خود را دارد به ویژه زمانی که تیم ملی کشورتان در آن حاضر باشد.
سال ها بود با خون دل و اما و اگر به جام جهانی می رسیدیم اما در سال ۲۰۱۸ متفاوت ظاهر شدیم و توانستیم با آسودگی خاطر یکی از مسافران روسیه باشیم.
همگروه شدن با مراکش، اسپانیا و پرتغال بدترین احتمال ممکن برای گروه ایران در جام جهانی بود. به هر حال اتفاقی که نباید می افتاد، افتاد و کافو نام ایران را از گوی قرعه ها بیرون کشید تا یوزها در گروه مرگ قرار بگیرند، بماند که بعدا در فضای مجازی از خجالت کافو درآمدیم!
اولین بازی برابر مراکش؛ برتری در دقایق پایانی به لطف گل به خودی عزیز بوهدوز.
دومین بازی برابر اسپانیا؛ یک درام به تمام معنا، تلاش برای کسب تساوی، ضربه کاستا به قلب دروازه ایران و یک – صفر به سود اسپانیا. سعید عزت و گل تساوی برای یوزها، انفجار شادی در ایران، اما همیشه یک مانع برای رسیدن ایرانی ها به شادی وجود دارد، این بار نوبت یک داور بود تا جشن را به عزا تبدیل کند. گل سعید عزت اللهی به علت آفساید، مردود اعلام شد و اسپانیا با همان نتیجه یک – صفر برنده این دیدار شد.
و اما می رسیم به آخرین بازی ایران در جام جهانی 2018؛ بازی ایران – پرتغال که امروز سالروز آن است. یوزها برای صعود از مرحله گروهی باید یاران رونالدو را شکست می دادند. روراست باشیم، پیروزی برابر پرتغال یک بلند پروازی بیش از حد بود اما برابر رونالدو و یارانش ایستاده مردیم!
در نیمه اول شرایط خوب بود، ایران مثل همیشه دفاع متمرکزی داشت اما در دقیقه 45 ضربه بیرون پا وحشتناک کوآرشما دروازه ما را باز کرد. پیش از بازی با ایران، کوآرشما 9 گل ملی داشت و تصمیم گرفت دهمین گلش و زیباترین آن برابر ایران باشد.
دقیقه 50 اما اتفاقی افتاد که نباید می افتاد؛ خطای مرتضی پورعلی گنجی به روی رونالدو و اعلام پنالتی به سود پرتغال. چطوری کیریس؟ علیرضا بیرانوند پیش از آغاز جام جهانی با چطوری کیریس برای رونالدو کری خواند. بیرو در آن زمان سوژه بسیاری از رسانه های مجازی شد و اکثرا بر این باور بودند که رونالدو به راحتی برابر ایران گلزنی می کند و بیرانوند با این سبک کری خواندن فقط قرار است در آینده خجالت زده شود.
رونالدو پشت توپ است، بیرانوند تمام تحقیرهایی که شد و سختی هایش را به یاد می آورد، مردم ایران دست به دعا هستند تا شاید خدا کمک بیرو کند و این توپ را بگیرد. سکوت در ورزشگاه… پیمان یوسفی می گوید همه نگاه ها به رونالدو است اما دستان بیرانوند را فراموش می کند. رونالدو ضربه را می زند، پیمان یوسفی فریاد می زند و می گوید آفرین بیرانوند، تا حالا انقدر دوست داشتنی نشده بود. توپ در آغوش بیرو آرام گرفت، چطوری کریس؟ چطورید دلسرد کننده های مجازی؟ بیرانوند اینجاست و پنالتی رونالدو را گرفته است. به قول پیمان یوسفی بیرانوند تا حالا انقدر دوست داشتنی نشده بود. ممنون بیرو… یک ایران را امیدوار نگه داشتی. حالا با امید و انگیزه باید برای گل مساوی و پس از آن برای گل برتری تلاش می کردیم.
دقیقه 93 و اعلام پنالتی به سود ایران؛ ضربه دقیق کریم انصاری فرد و حالا همه چیز برابر است. فقط چند ثانیه تا سوت پایان بازی باقی مانده است، فقط چند ثانیه تا دفن آرزوی صعود زیر پای بازیکنان پرتغال اما لحظه ای باز امیدوار شدیم، شکاف در خط دفاعی پرتغال و فرصت برای مهدی طارمی، توپ او به تور چسبید اما تور بیرونی دروازه و تمام! ایران باردیگر نتوانست از مرحله گروهی صعود کند. آه و افسوس برای یک ایران، شاگردان کی روش در روسیه جذاب بودند و با آنها شادی و غصه را تجربه کردیم اما در نهایت ایران نتوانست باردیگر با کی روش به مرحله حذفی جام جهانی صعود کند.
در سالروز بازی ایران – پرتغال، می توانست اتفاقات دیگری رخ بدهد اما باید بدانیم همیشه همه چیز آنطوری که دوست داریم پیش نمی رود.