سفیان امرابط از اوترخت تا منچستریونایتد؛ تلاش تا سر حد مرگ / تحلیل روز

| مه ۲۰۱۶ و در ورزشگاه AFAS آلکمار، رابین پرانک، یکی از بهترین پرورش دهندگان استعدادهای جوان در فوتبال هلند، از کنار زمین بازی را تماشا می‌کند. پرانک بیش از یک دهه در سیستم جوانان آژاکس مشغول به کار بود؛ باشگاهی که در سراسر جهان فوتبال، به پرورش استعدادهای جوان شهره بود و به آن افتخار می‌کرد. او که استعداد کریستین اریکسن و دیلی بلیند را شناسایی کرده بود، در این روز بخشی از مجموعه اف سی اوترخت محسوب می‌شد، باشگاهی که چند هفته بعد سرمربی جدیدی به نام اریک تن هاخ را روی نیمکت خود می‌دید.

در بازی که پای جام قهرمانی رقابت‌های زیر ۲۱ سال در میان بود، تیم زیر ۲۱ ساله‌های اوترخت در لیگ امیدهای هلند به مصاف آلکمار رفته بود و یک بازیکن به طور خاص مصمم بود تا روی نتیجه پایانی تاثیرگذار باشد. پرانک می‌گوید:

در این بازی که بر سر عنوان قهرمانی بود، ما 2-0 پیروز شدیم و در چنین مسابقاتی، بازیکنان بزرگ همیشه تفاوت ایجاد می‌کنند. او آن روز برای ما خیلی اهمیت داشت چرا که ذهنیت او همیشه حضور در میادین بزرگ بود.

نام آن بازیکن سفیان امرابط بود و 19 سال داشت. او با پتانسیل خود به یکی از ستاره‌های چشمگیر جام جهانی سال گذشته تبدیل شد و اریک تن هاخ را مجاب کرد تا این بار در منچستریونایتد با این بازیکن همکاری کند. امرابط که دو فصل قبل و در ۱۷ سالگی اولین بازی خود را برای تیم اصلی انجام داده بود، در زیر ۲۱ ساله‌های اوترخت پیراهن شماره 44 را به تن می‌کرد، برخلاف الان موهای پر پشتی داشت و به جای ریش‌های آشنا، صورت خود را کاملا تراشیده بود. راب آلفلن، مربی تیم اول اوترخت به یاد می‌آورد:

ما دو هافبک با استعداد داشتیم که همزمان وارد شدند. یکی سفیان بود که بازی او بر پایه قدرت بنا شده بود و دیگری بارت رامسلار، بازیکن تکنیکی که ویژگی‌های متفاوتی داشت. بارت اولین کسی بود که به تیم اصلی راه پیدا کرد و از آن لحظه به بعد سفیان خیلی به من فشار آورد. «مربی، چرا من فرصت ندارم؟ چرا من نه؟» هر روز در اتاقم را می زد.

در ابتدا می‌گفتم که سفیان تو هنوز به اندازه کافی خوب نیستی که بتوانی هر بازی را از ابتدا به میدان بروی، تو قدرتمندترین بازیکن تیم جوانان بودی، اما باید قوی‌تر شوی چرا که در حال حاضر مقابل بزرگسالان بازی می‌کنی. با این حال، کنار گذاشتن او سخت بود. برخی از بازیکنان شما که استعدادهای ذاتی دارند، شاید هر دو هفته یک بار واقعا سخت تمرین کنند اما برخی دیگر هر روز سخت کار می‌کنند. اگر مربی بگوید تمرین از ساعت 10:30 صبح شروع می‌شود، آنها ساعت 9 صبح به تمرین می‌آیند و تا زمانی که به خانه بروند، تلاش می‌کنند. سفیان از این دسته از بازیکنان بود.

هنگامی که امرابط در اوایل سال جاری در تمرینات فیورنتینا با اتلتیک مصاحبه کرد، خیلی سریع مشخص شد که برای تن هاخ احترام زیادی قائل است.

 

اقدامات اریک تن هاخ برای پیشرفت فوتبال من بسیار مهم بود. او برنامه‌ای برای من طراحی کرد و در مورد نقاط قوت و این که چه چیزی برای پیشرفت نیاز دارم پرسید. از روز اول تن هاخ وقتش را به من اختصاص داده بود. پس از هر بازی، با یک ویدیو تمامی نکات را به من توضیح می‌داد. من 18 یا 19 ساله بودم و گاهی پیش خود می‌گفتم «اَه! دوباره؟»، با این حال اکنون متوجه می‌شوم که تن هاخ چه تاثیری روی آینده من داشته است و چه نکات زیادی را از او آموخته‌ام.

اریک تن هاخ همواره ذکر مقدس خود را تکرار می‌کرد که «خوب به اندازه کافی خوب نیست، باید حتی بهتر باشی»، مانترایی که مارتن میه (Maarten Meijer) نویسنده هلندی نیز روی جلد زندگینامه سرمربی یونایتد استفاده کرده است. امرابط جوان به یادآوری نیاز داشت که باید بیشتر به خودش فشار بیاورد و تن هاخ کسی بود که این کار را انجام می‌داد. پرانک، مربی بعدی زیر 19 ساله‌های اترخت، ادامه می‌دهد:

راستش را بخواهید، سفیان در ابتدا تلاش زیادی نمی‌کرد اما در 15 یا 16 سالگی باید درک می‌کرد که برای موفقیت باید کمی سخت‌تر کار کند. چند سال بعد، با حمایت برادر بزرگش (نوردین) و مربیانش، چشمانش را باز کرد. او آماده یادگیری بود، خانواده خوبی کنار خود داشت و زمانی پتانسل واقعی خود را نشان داد که رویکرد حرفه‌ای‌تری پیش گرفت.

آلفلن می گوید:

او با برادرش، نمونه بارزی از یک فوتبالیست حرفه‌ای کنار خود داشت. سفیان همیشه احساس می‌کرد که باید حداقل به اندازه برادرش در این حرفه پیش برود و این فشار را به خودش می‌آورد. او نشان داده که می‌تواند فشار را تحمل و از آن به نفع خود استفاده کند.

نوردین، که ۹ سال از او بزرگ‌تر است، پس از ماجراجویی در باشگاه‌های شش کشور، از جمله دو سال حضور در واتفورد، و همچنین 64 بازی ملی با مراکش، در حال حاضر در آاک آتن توپ می‌زند. فیلمی قدیمی برادران امرابط  را در محوطه بازیشان در روستای هوژن در حاشیه آمستردام، نشان می‌دهد که در آنجا پدرشان، محمد، به عنوان یک گچ کار برای خود در کشوری که مراکشی‌های زیادی دارد، زندگی موفقی ساخته است.

نوردین وینگری سرعتی بود که مانند سفیان شانس بازی در تیم ملی هلند را رد کرده بود. برادر کوچک‌تر او اما ویژگی‌های متفاوتی دارد: او در کار با توپ سریع است و قدرت تکل زنی بالایی دارد و شجاعت او در نیمه نهایی جام جهانی مقابل کیلیان ام باپه در خاطر فوتبال دوستان زنده مانده است. صحنه‌ای که سفیان، ام باپه را تعقیب می‌کند و تکل دیدنی او روی پای فوق ستاره فرانسوی، احتمالا پس از تکل بابی مور روی پای جرزینیو در بازی انگلیس-برزیل در جام جهانی 1970، درخشان‌ترین صحنه دفاعی در یک جام‌ جهانی باشد.

 

امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه پس از بازی به رختکن مراکش رفت و به امرابط گفت که او انگیزه بخش‌ترین بازیکنی است که در این مسابقات دیده است. امرابط که در جام جهانی ۸۱.۴ کیلومتر و بیش از هر بازیکن دیگری دوید، تجسمی از روح مراکش بود که به اولین کشور آفریقایی تبدیل شد که به نیمه نهایی جام جهانی صعود می‌کند.

داستانی که بسیاری نمی‌دانند این است که او به دلیل مشکل کمر در چهار بازی از هفت بازی مراکش نیاز به تزریق مسکن داشت و تمام شب بیدار بود و شب قبل از حذف اسپانیا در ضربات پنالتی را با درد زیاد گذراند. به عبارت دیگر امرابط چیزی از سر گذراند که می‌توان آن را تست روی کین نامید؛ هیچ کس نمی‌تواند او را متهم کند که کم کاری کرده، مسئولیت به عهده نگرفته و یا در بازی گم بوده است.

داستان دیگر او به دوران حضور او در ایتالیا و حضور قرضی در ورونا بر‌می‌گردد. او از همه بازیکنان بیشتر می‌دوید، بیشتر بازی می‌کرد و پس از سفرهای رفت و برگشت ۲۰ ساعته به مراکش برای جام ملت‌های آفریقا بار دیگر خود را در اختیار مربی خود قرار داد. زمانی که به ایوان یوویچ، سرمربی ورونا گفته شد که باید به امرابط استراحت بدهد، گفت:

بهش استراحت بدم؟ سفیان تا زمانی که بیهوش شود در زمین می‌ماند.

شاید اگر تاد بولی به خواسته‌های خود می‌رسید، امرابط به جای اولین بازی خود در پیروزی 3-0 یونایتد مقابل کریستال پالاس در کارابائو کاپ، پیراهن چلسی را به تن کرده بود. مالک چلسی در ساعات پایانی نقل و انتقالات با فیورنتینا تماس گرفت اما مکالمه کوتاهی بین دو طرف اتفاق افتاد چرا که باشگاه فلورانسی درک نمی‌کرد که چرا باید باشگاهی اینقدر دیر برای ارزشمندترین دارایی آنها اقدام کند.

بارسلونا نیز پیش از این وضعیت امرابط را پیگیری می‌کرد. او که یک جلسه تمرینی از دست داده بود در اینستاگرام خود نوشت «همین حالا برایش اقدام کن» که به نظر می‌رسید این پیام در مورد علاقه بارسلونا نوشته شده است اما بنا به گزارش‌ها پس از اینکه این معامله منتفی شد مجبور شد از فیورنتینا عذرخواهی کند. افراد نزدیکش می‌گویند او بسیار به این انتقال علاقه‌مند بوده و از منتفی شدن آن ناامید شده بود چرا که فکر می‌کرد شانس خود را برای رقابت بر سر عناوین بزرگ قهرمانی در باشگاهی تراز اول از دست داده باشد.

کسی نمی‌تواند بگوید امرابط دیر شکوفا شده چرا که او در نوجوانی برای اوترخت به میدان رفته بود. اما در اوایل دوران حرفه‌ای خود و جام جهانی 2018 که مراکش در دور گروهی حذف شد و او تنها ۱۴ دقیقه برای این تیم به میدان رفت، دوران سختی پشت سر گذاشت که البته بسیار با ۴ سال بعد و جام جهانی ۲۰۲۲ قطر متفاوت بود.

اولین انتقال امرابط به فاینورد و با مبلغ 3.5 میلیون پوند انجام شد که موفقیت چندانی نداشت و یک سال بعد با افت ارزش او به ۲.۲ میلیون پوند به بلژیک نقل مکان کرد و در تنها فصل خود در کلوب بروژ، تنها 6 بازی 90 دقیقه‌ای در لیگ برتر بلژیک به میدان رفت.

با انتقال قرضی او در فصل 20-2019 به ورونا، مسیر حرفه‌ای او شیب صعودی پیدا کرد. امرابط به سرعت خود را به عنوان بازیکن بدون جایگزین در تیم اصلی تثبیت کرده، به تیم تازه صعود کرده ورونا کمک کرد تا فصل را در نیمه بالای جدول به پایان برساند و با شکست یوونتوس کریستیانو رونالدو همه را با پیشرفت خود غافلگیر کرد. یوویچ درباره بازیکنی که جایزه بهترین بازیکن سال باشگاه را برد، گفت:

امرابط بزرگترین شگفتی زندگی من است. همه ما فکر می‌کردیم که او فقط یک هافبک فیزیکی است اما او نشان داد که عمق تاکتیکی زیادی در بازی او وجود دارد. او به پیراهن، هم تیمی‌هایش و کادر مربیگری اهمیت می‌داد. من همیشه و در هر جایی که کار کرده‌ام، جنگیده‌ام و در ورونا نیز درگیریهای زیادی وجود داشت اما وقتی با امرابط قرارداد امضا کردیم، فصل ما تغییر کرد. او تا زمانی که بمیرد بازی می‌کند.

او فصل بعد با قراردادی به ارزش ۱۷.۴ میلیون پوند به فیورنتینا پیوست. جوزپه یاکینی، اولین مربی او در فیورنتینا از او می‌خواست به عنوان یک شماره شش سنتی بازی کند و در پستی عمقی جلوی دفاع حضور داشته باشد. وینچنزو ایتالیانو که در ابتدای فصل 22-2021 هدایت این تیم را برعهده گرفت، لوکاس توریرا را در این نقش ترجیح داد. او مجددا ناامید شده بود، اما پس از تثبیت خود در این تیم به ویولا کمک کرد به فینال کوپا ایتالیا و لیگ کنفرانس اروپا راه پیدا کند.

از نظر تئوری امرابط چه در خط هافبک بازی کند و یا در نقش یک فولبک مدرن اجازه به تو زدن و حضور در میانه میدان را داشته باشد، منچستریونایتد از استایل پر تحرک او بهره‌مند خواهد شد، چرا که او با فلسفه هلندی که در آن از دست دادن توپ گناه بزرگی محسوب می‌شود، کاملا آشناست. امرابط بیش از هر چیزی دوست دارد در جریان بازی قرار بگیرد: او در نیمه اول مقابل پالاس ۶۵ پاس ارسال کرد که از مجموع 45 پاس‌ اسکات مک تومینای در ۲۰۳ دقیقه بازی در این فصل بیشتر است و نقشه لمس توپ‌های او نشان می‌دهد که او در تمام نقاط زمین در جریان بازی قرار گرفته است.

شاید نکته کلیدی یافتن تعادل مناسب برای امرابط در هماهنگی با هم‌تیمی‌هایش باشد. ایتالیانو در مورد او می‌گوید:

او بازیکنی شبیه پیرلو نیست. او مهارت‌های متفاوتی دارد و در اطرافش به هافبک شماره ۸ با کیفیت نیاز است.

خوشبختانه تن هاخ او را می‌شناسد و بی تابی او از اینکه بازیکن دیگری از آکادمی جلوتر از او قرار دارد را دیده است. نمایش‌های رامسلار باعث شد او به آیندهوون منتقل شود که در نهایت قهرمان لیگ هلند شد و سه بازی ملی نیز برای کشورش انجام داد. آلفلن می‌گوید:

اما در نهایت او (رامسلار) به اوترخت و نیمکت این تیم بازگشته است و از سوی دیگر، سفیان که یک جام جهانی فوق‌العاده پشت سر گذاشت، به منچستریونایتد پیوست. این یادآور این نکته است که تنها بازیکنان با استعداد نیستند که می‌توانند به بالاترین سطح برسند، گاهی اوقات بازیکنانی با ذهنیت و اراده خاص هستند که به این مهم دست پیدا می‌کنند و سفیان دقیقا یکی از آنهاست. او این ذهنیت قدرتمند را دارد که «هر روز سخت کار کنید و به راه خود ادامه دهید». او چه چیزی برای منچستریونایتد به ارمغان می‌آورد؟ قدرت، اما همچنین از نظر ذهنی، اراده.

به قلم دنیل تیلور از وب‌سایت اتلتیک با اندکی دخل و تصرف