| کوین دی بروین مستعد مصدومیت است و شاید این تنها نقطه ضعف بازی او باشد.
در صحنه‌ای آشنا، کوین دی بروین پس از تنها 23 دقیقه از شروع فصل جدید لیگ برتر در دیدار مقابل برنلی، با آسیب دیدگی از ناحیه همسترینگ لنگ لنگان زمین مسابقه را ترک کرد. پس از بازی پپ گواردیولا تائید کرد که دی بروین مدت طولانی را دور از میادین سپری خواهد کرد. گواردیولا گفت:
مصدومیت کوین جدی است. ما باید تصمیم بگیریم که آیا او نیاز به جراحی دارد یا خیر، اما او چند ماه از میادین دور خواهد بود. تصمیم‌گیری در مورد عمل جراحی در روزهای آینده گرفته می‌شود و ممکن است او سه یا چهار ماه را از دست بدهد.
اکنون، هواداران باشگاه‌های رقیب با گواردیولا یا منچسترسیتی همدردی می‌کنند. یک باشگاه ثروتمند باید بتواند با مصدومیت هر یک از بازیکنان خود کنار بیاید، درست است؟ حتی اگر گواردیولا بگوید که توانایی‌هایی دی بروین غیر قابل جایگزین هستند. اما منچسترسیتی خیلی اوقات دی بروین را در اختیار نداشته است. تنها چند ماه پیش، او پس از گذشت تنها 36 دقیقه از فینال لیگ قهرمانان اروپا در برابر اینتر به دلیل آسیب دیدگی همسترینگ مجبور به ترک زمین شد. البته سیتی بدون خلاق‌ترین بازیکن خود نیز در آن بازی پیروز و فاتح سه گانه شد.
در طول دوران حضور دی بروین در منچسترسیتی، این بازیکن با مصدومیت‌های زیادی دست و پنجه نرم کرده و غیبت‌های او عادی است. اگرچه این مصدومیت او را برای مدت طولانی‌تری نسبت به سایر مصدومیت‌هایش در سال‌های اخیر از میادین دور نگه می‌دارد، اما سیتیزن‌ها تقریبا همیشه توانسته‌اند بدون او به رقابت ادامه دهند.
مدیریت زمان بازی دی بروین یکی از جنبه‌های مهم مدیریت او در فصول اخیر بوده، به طوری که این هافبک بلژیکی در هر یک از سه فصل اخیر سیتی در لیگ برتر، هرگز بیش از 2425 دقیقه از 3420 دقیقه ممکن (70.9 درصد) بازی نکرده است. البته آنها در هر سه فصل قهرمان لیگ برتر شده‌اند. این مدیریت دقیق باعث شد که دی بروین از مصدومیت‌های شدید در امان باشد، مانند مشکل رباط زانوی او که باعث شد بخش عمده فصل ۱۹-۲۰۱۸ را از دست بدهد.
با این حال از زمان غیبت طولانی مدت او در فصل ۱۹-۲۰۱۸، طبق داده‌های سایت ترانسفرمارکت، دی بروین بدون احتساب مصدومیت همسترینگ فعلی، 15 مصدومیت جداگانه تجربه کرده و در مجموع 213 روز را از دست داده است. با توجه به تعداد بازی‌هایی که فوتبالیست‌های تراز اول انجام می‌دهند و فشاری که بر بازیکنانی مانند دی بروین برای درخشش هفتگی وجود دارد، انتقادی به او وارد نیست، اما مطمئنا این روزها در دسترس بودن بازیکنان یک ویژگی ارزشمند محسوب می‌شود و باشگاه‌ها هنگام تصمیم‌گیری برای خرید بازیکنان به آن توجه می‌کنند. این واقعیت که دکلان رایس به جز ۱۵ بازی از ۱۹۰ بازی ممکن از فصل ۱۹-۲۰۱۸ در تمام بازی‌های وست‌هم حاضر بوده، هم قیمت او را بالا برد و هم باعث شد میکل آرتتا به جذب او اصرار کند.
اما منچسترسیتی تقریبا همیشه بدون ستاره خود موفق بوده است. آنها به قدری بازیکن باکیفیت در تیم خود دارند و سال‌هاست که این کار را انجام داده‌اند، که به سختی درصد پیروزی‌های آنها با غیبت دی بروین تغییر می‌کند. با نگاهی به مصدومیت‌های مختلف دی بروین متوجه می‌شویم، نتایج آبی‌ها به سختی تحت تأثیر غیبت او قرار گرفته است.
از آگوست 2015 و از آغاز دوران حضور دی بروین در این باشگاه، منچسترسیتی 72.6 درصد از 277 بازی خود با حضور این بازیکن را با پیروزی پشت سر گذاشته است. از سوی دیگر نرخ پیروزی‌های این تیم بدون حضور هافبک تاثیرگذار خود، 71.9 درصد در ۱۳۹ بازی بوده که نشان می‌دهد آنها حتی بدون دی بروین نیز راه پیروز شدن را می‌دانند. سیتی از ابتدای فصل ۲۱-۲۰۲۰، 72.3 درصد از 119 بازی خود در تمامی رقابت‌ها را که دی بروین از ابتدا در ترکیب بوده را پیروز شده و در مقابل در بازی‌های بدون حضور، نرخ پیروزی 73.4 درصدی ثبت کرده است. با نگاه به بازی‌های این دوره متوجه می‌شویم که در واقع سیتیزن‌ها بدون حضور دی بروین نرخ پیروزی بیشتری داشته‌اند (۷۸.۹ درصد بدون دی بروین و ۷۱.۴ با حضور او.) فصل گذشته نیز به همین ترتیب گذشت و آبی‌ها بدون حضور این هافبک خلاق موفق‌تر عمل کردند (۸۰ درصد در مقابل 71.4.)
این بدان معنا نیست که سیتی بدون دی بروین تیم بهتری بوده یا هست، البته که اینطور نیست. اما این نشان می‌دهد که آنها مدت‌هاست بازیکنان باکیفیتی در تیم خود دارند که می‌توانند با غیبت یکی از بهترین بازیکنان خود کنار بیایند. البته آنها پیش از این موفق به انجام این کار شده‌اند، اما آیا می‌توانند بار دیگر جای خالی او را پر کنند؟
منچسترسیتی چهارشنبه شب با غلبه بر سویا در ضربات پنالتی، با فتح چهارمین جام خود در سال 2023، سوپرجام اروپا را فتح کرد. البته دی بروین و برناردو سیلوا به دلیل بیماری غایب بودند. مشخصا ترکیب اصلی سیتی هنوز پر از استعدادهای باورنکردنی بود که هر تیمی به آنها حسادت می‌کرد، اما نگاهی به نیمکت آنها نشان می‌داد که این تیم عمق کافی را ندارد.
روی نیمکت آنها تنها خولیان آلوارز گزینه خط حمله محسوب می‌شد. کالوین فیلیپس و ریکو لوئیس تنها هافبک‌های تیم بزرگسالان، اسکات کارسون و اشتفان اورتگا دروازه‌بانان تیم و لاپورت و روبن دیاز و جان استونز هم مدافعان روی نیمکت بودند. البته سرخیو گومز، ماکسیمو پرونه، جیمز مک‌آتی و اسکار باب نیز روی نیمکت حضور داشتند و با اینکه بدون شک بازیکنان هیجان‌انگیزی در پست‌های هجومی هستند، اما گواردیولا با توجه به اینکه تیمش به گل نیاز داشت، تنها یک تعویض انجام داد: خولیان آلوارز جانشین کول پالمر 21 ساله شد که در سمت راست به بازی گرفته شده بود.
منچسترسیتی در پنجره تابستانی امسال ایلکای گوندوعان و ریاض محرز را از دست داد و تنها متئو کواچیچ را به عنوان جانشین مستقیم هافبک آلمانی خود به خدمت گرفت. با مصدومیت شدید دی بروین، منچسترسیتی تنها یک مصدومیت در فاز هجومی با بحران فاصله دارد. البته لازم به ذکر است که این به دلیل استانداردهای بالای سیتیزن‌ها در سال‌های گذشته بوده است. انتظار می‌رود آنها در هر بازی پیروز شوند و تقویت حریفان آنها در این فصل، به ویژه آرسنال به این معنی است که منچسترسیتی نمی‌تواند برای یک دوره طولانی فرم ضعیفی داشته باشد. ممکن است بحران مصدومیت برای آبی‌ها به قیمت از دست دادن امتیاز تمام شود.
با وجود ارلینگ هالند، دلیل زیادی برای نگرانی وجود ندارد، اگرچه احتمال دارد غیبت دی بروین کمی به عملکرد او ضربه بزند. دی بروین فصل گذشته با ۱۶ پاس گل و ۵ مورد بیشتر از نفر دوم، بهترین عملکرد را در لیگ برتر به ثبت رساند و ۸ پاس گل برای ارلینگ هالند ارسال کرد که دو مورد بیش از همکاری هر زوج دیگری در لیگ برتر بود. در واقع برونو فرناندز موقعیت‌های بیشتری را در جریان بازی برای مارکوس رشفورد (34) نسبت به دی بروین برای هالند (24) خلق کرد، اما هفت گل هالند در جریان بازی از این موقعیت‌ها نسبت به شش گل رشفورد نشان می‌دهد که زوج هجومی سیتیزن‌ها تاثیرگذاری بیشتری داشته‌اند.
هر تیمی از مصدومیت دی بروین ضرر می‌کند و گواردیولا حق داشت حتی برای منچسترسیتی، دوری چند ماهه این بازیکن از ترکیب را یک ضربه بزرگ بداند. این سرمربی اسپانیایی می‌خواهد با اضافه کردن یک عنصر هجومی خلاق هم جایگزین ریاض محرز را جذب کند و هم کمبود خلاقیت به دلیل مصدومیت هافبک بلژیکی خود را جبران کند.
آیا آرسنال، لیورپول، چلسی و دیگر رقبای منچسترسیتی در راه قهرمانی از این امتیاز استفاده خواهند کرد؟ منچسترسیتی برای چنین مصدومیتی آماده است اما آنها شانس کمی برای رسیدن به ۱۰۰ امتیاز دارند. یک چیز قطعی است: مصدومیت دی بروین رقابت قهرمانی را جذاب‌تر می‌کند. اگر تیمی بخواهد منچسترسیتی را شکست داده و مانع قهرمانی آنها برای چهارمین فصل متوالی شود، باید کل فصل فوق‌العاده و بی‌نقص باشد، چه کوین دی بروین بازی کند یا نه.
به قلم آلی توویدل از وب‌سایت آنالیست