درمورد ناپولی باید گفت شایسته فتح لیگ و حتی پیشروی در اروپاست اقلا تا نیمه نهایی و شاید فینال. این یک الگوی ورزشی هم می‌تونه برای مدیریت ضعیف میلان و یووه و بزرگان لبگ باشه.مگه ناپولی هم در همین لیگ ورشکسته سری ا نیست .سوالی که برخی افراد توجیه کننده ضعفای مدیریتی میلان و یووه با تعمق بیشتر میتونن بهش فکر کنن اینه چجوریه فقط میلان هست همیشه هیچی نداره. قبلا میگفتن چن سال بره اروپا همچی تغییر میکنه. چجوریه که فقط میلان هست که نمیتونه هیچ ستاره ارزانی را بخره یا بویژه نفرات کلیدیش را حفظ کنه و مهمتر از همه چرا تیم نمیتونه اونارو با قیمت منطقی و بموقعش بفروشه؟! یا مثلا میگن هیچ مربی بزرگی به این لیگ ورشکسته نمیاد! پس مورینیو در رم, اسپالتی و آنچلوتی در همین ناپولی چی هست. یا امثال آلگری و کنته و ساری که بسادگی در همین تیم‌های داخلی میچرخن.
بنظرم میلان مشکلات مهم مدیریتی داره که الان با کمرنگ شدن حضور مونکادا و محو شدن نقش زلاتان و افت فنی و روحی روانی ژیرو و تئو و لیائو بعد جام‌جهانی و بی انگیزگی برخی نفرات دیگه که قبلا برای حضور و درخشش در جام جهانی انگیزه. اساسی داشتن و الان افت کردن خودشو بیشتر عیان میکنه.
درمورد لیائو هم باز یه نکته جدا دخیل هست که همون نقد تکراری تاخیر در تعیین تکلیف بازیکنها و فقدان تمرکز و انگیزه در اوناست اینا جزییات کوچک اما بسیارمهمه که فقط مدیریت های برجسته و مجرب توان تجزیه و تحلیل و درکش را دارن.افت لیائو هم مثل رفتن کسیه و نخریدن بوتمن و یا ضعف اوراژ قدی نفرات؛ بتمامی تقصیر بی درایتی مدیر ورزشی هست.